اگه نخونی از دستش دادی ها

آقای قرائتی:

بعضی گناهان انسانها با استغفارشان آمرزیده میشوند

بعضی گناهان با استغفار و دعای حضرت پیغمبر نبی الرحمة (ص) برای انسانها آمرزیده میشوند

اما گناهی که حتی با 70 بار استغفار حضرت پیامبر(ص) هم آمرزیده نمیشود

گناه =مسخره کردن= است

مراقبت از صادرات و واردات انسان

ایت الله حسن زاده املی فرمودند:یکی از اهم مراقبات این است که انسان صادرات و واردات دهانش را مواظب باشد.ان لقمه نانی که به دهان می گذارد اگر از روی حساب نباشد هرزه خوار می شود و انسان هرزه خوار و هرزه گو می شود.ان دهانی که وارداتش الوده باشد صادراتش هم الوده است.انسانی که وارداتش گوشش یاوه و هرزه و گزاف است صادراتش نیز انچنان خواهد بود.قلم هرزه نوشته های زهراگین خواهد داشت.یکی از عهد های شیخ الرئیس در رساله ی عهدش این است که قصه های باطل نخواند.حرف ها و افسانه های باطل دهن و ذهن را کج و معجوج می کند و نفس را از درست اندیشی و درست یابی منحرف می کند.

معنای ایمان واقعی

علامه طباطبایی(ره) در توضیح معنای ایمان فرمودند:ایمان عبارت است از این که انسان به طور تام و کامل و به باطن و ظاهر تسلیم امر خدا و رسولش باشد.و چگونه ممکن است کسی که مومن حقیقی باشد،و در این حال در برابر حکمی احکام رسول خدا (ص)تسلیم نشود؟یا این که اگر حکمی علیه او بکند -در صورتی که مخالف هوای نفس او باشد-او از حکم ان جناب در باطن و قلبش،گرفته و ناراحت شود؟

اقدامی برای نشاط در عبادت

حضرت ایت الله مجتهدی تهرانی فرمودند:همیشه مقید غسل توبه باشیدو شاید موقع غسل مردید.غسل نشاد را هم نیت کنید که وقتی عبادت می کنید نشاط داشته باشید.دیدید ادم گرسنه چه با نشاط غذا می خورد؟ادمی که خوابش می اید چه با نشات می خوابد و لذت می برد؟عبادت هم نشاط می خواهد ما موقع عبادت کسل هستیم.لذا مقید باشید که غسل نشاط را انجام دهید.

مزه ایمان را نمی یابید مگر با ترک دروغ

علامه ملا احمد نراقی فرمودند:دروغ گفتن از جمله گناهان کبیره،بلکه قبیح ترین و خبیث ترین گناهان است.صفتی است که ادمی را از دیده ها خوار و در نظر ها بی وقع و بی اعتماد می سازد و سرمایه خجالت و انفعال و باعث دل شکستگی و ملال است.سبب و اساس ریختن ابرو در نزد خلق خدا و باعث سیاه رویی و عقبی می شود.حضرت علی(ع) فرمودند که:بنده مزه ی ایمان را نمی یابد مگر دروغ را ترک کند،خواه دروغ از روی شوخی وهزل باشد یا جد.

سخنی از بزرگان

علامه طباطبایی درباره ی اثار به یاد خدا بودن فرمودند:به یاد خدا باش تا خدا به یادت باشد،اگر خدا بیاد انسان باشد،انسان از جهل نجات ییدا می کند.اگر در کاری مانده است،اگر خدای قدیر به یاد انسان بود،هرگز انسان عاجز نمی شود و نمی ماند و اگر در مشکلات اخلاقی گیر کرد خدایی که دارای اسماء حسنی است و متصف به صفات عالیه،البته به یاد انسان خواهد بود،گره اخلاقی را می گشاید و انسان را از مشکلات رهایی می بخشد

سخنی از بزرگان

راهی برای محفوظ ماندن از گناه

ایت الله بهجت فرمدند: ما اگر خدا را همه جا حاضر و ناظر ببینیم چگونه باید باشیم؟ در برابر ذاتی که حلولت و جدایی او از ما محال است و در همه جا حاضر و برما ناظر است چگونه باید باشیم و مرتکب معاصی نشویم؟ هر قدر که این درک حضور تقویت شود، مصنوعیت و مامونیت او کمتر می شود.

سخنی از بزرگان

چاره ی کار ها

ایت الله بهجت فرمودند:ای کاش می فهمیدیم که چاره ی کار ما در یک چیز منحصر است و ان این است که تکلیف الهی را تشخیص بدهیم و بدانیم که چه کار را باید یکنیم و چه کار رانباید بکنیم.