طرف اومد جلو بهم گفت:
مگه شما نمیگین سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم؟
گفتم:
بله میگیم.
حالا منظورت چی هست از این سوال؟
گفت:
پس چرا این همه محکم به سینه خودتون میکوبید؟ باید دشمنای امام حسین رو محکم بزنین
بغض گلوم رو گرفت، گفتم:
آخه دم دست ترین دشمن امام حسین هوای نفس خودمونه
ما به سینه مون میکوبیم تا اول از همه خودمون رو سرزنش کنیم که چرا نتونستیم سربازی باشیم برا صاحب الزمان(عج)
ما قبل از هر دشمنی می خوایم با هوای نفسمون بجنگیم
چهل شب است نمازم نشسته می خوانم
شراره زد غم هجرتو بر دل وجانم
چهل شب است که بر نی سرت چو ماه منیر
به نور روی تو محمل به راه می رانم
چهل شب است که چشم زنان بسوی من است
چهل شب است سپر از برای طفلانم
چهل شب است حسینم،زکف برفته قرار
به خوردن کتک و تازیانه مهمانم
چهل شب است اسارت،چهل فراز وفرود
به یاد جسم تو در قتلگاه گریانم
به کوفه برده شدم شهر آشنائی ها
که از غریبگیش بهر خویش حیرانم
به شهر شام بلا سختها گذ شته به من
که لطمه هاش نموده بسی پریشانم
ز یاد من نرود ضربه های چوب یزید
به آن لبان پر از آیه های قرآنم
چهل شب است به کوفه به شهر شام بلا
بسان سرو سهی قهرمان میدانم
چهل شب است که هر شب یه یاد صبح دگر
به لب ترانه ی امن یجیب می خوانم
گذشته است چهل شب چنان چهل سالی
زهجر روی تو چون پیر زال می مانم
هر آنچه را که بدیدم هر آنچه آه کشیدم
به راه حق همه را من جمیل می دانم
ای مـَــشــکــــ ! تــــو لـــا
اَقــَل وَفـــاداری کُـــن
مَـن دَســتـــ نــدَارَم ، تــــو مَــــرا یــــــاری
کُـــن
مَـن وَعــــده ی آبــِـــ تـــو بــ ه اَصـ❤ــغَــــر
دادم
یــِکـــ جُـــــرعـــ ه بـَـــرای او نِـــگــــهداری
کُــــن
ای مَــشـکــ ! نـِگه کَـن تــو بـــ ه بــــالای سَـرَم
« زَهــ ــرا »ســت نِــشـَستـ ه ، آبــِروداری کُن
فکری به حال ماهی در التهاب کن
بابا برای تشنگی من شتاب کن
دردی عمیق در رگ من تیر می کشد
من را برای ذبح عظیم انتخاب کن
هل من معین توست که لبیک می دهم
اَمَّن یجیب های مرا مستجاب کن
من روی دست های تو قد می کشم، پدر
از این به بعد روی نبردم حساب کن
میدونی این جا کجاست ؟
سرداب حرم حضرت اباالفضل(ع)
یعنی از آن روز
آب افتاده به پای عباس(ع)
و التماسش می کند
"فقط یک ج ر ع ه…"
┘◄ کمرم را غم بی دستی عباس شکست ...
مجنون شبیه طفل تو پیدا نمی شود
زین پس کسی به قدر تو لیلا نمی شود
درد رقیه تو پدر جان یتیمی است
درد سه ساله تو مداوا نمی شود
شأن نزول راس تو ویرانه من است
دیگر مگرد شأن تو پیدا نمی شود
بی شانه نیز می شود امروز سر کنم
زلفی که سوخته گره اش وا نمی شود
بیهوده زیر منت مرهم نمی روم
این پا برای دختر تو پا نمی شود
کوشش مکن که زنده نگه داری ام پدر
این حرف ها به طفل تو بابا نمی شود
