ای مـَــشــکــــ ! تــــو لـــا
اَقــَل وَفـــاداری کُـــن
مَـن دَســتـــ نــدَارَم ، تــــو مَــــرا یــــــاری
کُـــن
مَـن وَعــــده ی آبــِـــ تـــو بــ ه اَصـ❤ــغَــــر
دادم
یــِکـــ جُـــــرعـــ ه بـَـــرای او نِـــگــــهداری
کُــــن
ای مَــشـکــ ! نـِگه کَـن تــو بـــ ه بــــالای سَـرَم
« زَهــ ــرا »ســت نِــشـَستـ ه ، آبــِروداری کُن
فکری به حال ماهی در التهاب کن
بابا برای تشنگی من شتاب کن
دردی عمیق در رگ من تیر می کشد
من را برای ذبح عظیم انتخاب کن
هل من معین توست که لبیک می دهم
اَمَّن یجیب های مرا مستجاب کن
من روی دست های تو قد می کشم، پدر
از این به بعد روی نبردم حساب کن
میدونی این جا کجاست ؟
سرداب حرم حضرت اباالفضل(ع)
یعنی از آن روز
آب افتاده به پای عباس(ع)
و التماسش می کند
"فقط یک ج ر ع ه…"
┘◄ کمرم را غم بی دستی عباس شکست ...
مجنون شبیه طفل تو پیدا نمی شود
زین پس کسی به قدر تو لیلا نمی شود
درد رقیه تو پدر جان یتیمی است
درد سه ساله تو مداوا نمی شود
شأن نزول راس تو ویرانه من است
دیگر مگرد شأن تو پیدا نمی شود
بی شانه نیز می شود امروز سر کنم
زلفی که سوخته گره اش وا نمی شود
بیهوده زیر منت مرهم نمی روم
این پا برای دختر تو پا نمی شود
کوشش مکن که زنده نگه داری ام پدر
این حرف ها به طفل تو بابا نمی شود
تا که پرسیدم ز قلبم عــــــ شــق چیست؟
در جوابم این چنین گفت و گریست:
لیلی و مجنون فقط افسانه ایست!
عـــــ شــــــ ق در دست حسین بن علی ست...
در مدرسه ی کربلا ،
کودکان به چشم خود دیدند که بابا دو بخــــش است:
بخشی در صحـــــرا ،
بخشـــی بر بالایٍ نیــــزه ...
اما اینکـــه عمــــو چند بخش است را فقـط بــابـــا می دانــد ...
