به شاگردم گفتم : چرا بدنت کبوده گفت : فقط دعا کنید پدرم شهید بشه
خشکم زد گفتم :دخترم این چه دعاییه گفت : آخه بابام موجیه
گفتم : خوب ان شاالله خوب میشه عزیزم چرا دعا کنم شهید بشه
گفت : اخه هر وقت موج میگیردش حال خودشو نمی فهمه شروع میکنه منو مادر و برادرم رو کتک میزنه ولی مشگل ما این نیست
گفتم : پس مشگل چیه
گفت بعد اینکه حالش خوب می شه و می فهمه که چه کار کرده شروع میکنه دسته پای هممون رو ماچ می کنه و معذرت خواهی می کنه
آخه ما طاقت نداریم شرمندگی بابامون رو ببینیم
میگفت : اســرای ایـرانی خیلی سعــی میکردند اسامی شــون رو
به ایران برسونند تا برسه به دست صلیـب ســرخ آخه افـرادی که
اسماشون تو صلیب سرخ ثبـت نمیشد و میبــردند درسامــرا و در
کارخانجـات تولیدات شیمیایی ازشون به عنوان نمونه استفاده میکردند
به گزارش گروه فرهنگی"ره به ری" : تنها آدرسی که از قهرمان سوسنگرد داشتیم این بود که او در موتورسازی واقع در میدان خراسان مشغول به کار است؛ البته دوستان وی گفته بودند که جلیل بر اثر شدت مجروحیت در ناحیه سر، قادر به تکلم نیست؛ اما برای دیدار با وی و تهیه گزارش به میدان خراسان می‌رویم؛ سراغ او را از مغازه‌داران دور و اطراف می‌گیریم، کسی او را نمیشناسد؛ به موتورسازی مراجعه می‌کنیم که کارگر آن جوان است؛ اسم «جلیل نقاد» را می‌آوریم، او هم نمیشناسد از پدرش هم می‌پرسد پدرش هم نمیشناسد؛ بعد می‌گوییم این موتورساز قدرت تکلم ندارد؛ موتور ساز جوان میگوید: «بله، موتورسازی است که نمی‌تواند صحبت کند، فکر می‌کنم در خیابان خراسان روبروی بوستان کوثر باشد».
